eigenlijk samen te vatten met een boektitel “Bullshit management” aangedreven door het Anglo-Sasische economiemodel (hoewel dat weer hard op z’n retour is). Veel van deze managers verschuilen zich achter regels, procedures en opmerkingen dat ook zij ‘maar gestuurd zijn’! Een zeer leuk boek over bedrijfsculturen is van D’Iribarne P. (1989) Eer, Contract en Consensus, Management en nationale tradities in Frankrijk, de Verenigde Staten en Nederland, Amsterdam: Uitgeverij Nieuwezijds Met een voorwoord van prof. dr. ir. G. Hofstede (organisatiesocioloog en -psycholoog), zou volgens Hostede, een verplichte leerkost moeten zijn voor managers na al die Amerikaanse – vaak belabberde – literatuur. We zijn in Nederland besmet met het bestuurskunde virus; de regel en procedurebouw studie. Hierachter kunnen (slechte) managers zich heel gemakkelijk verschuilen.
Een goed product van een mooi en transparant bedrijf waar gemotiveerde mensen werken verkoopt veel beter. We zullen zien dat DE zichzelf uit de markt gaat prijzen. Mede omdat steeds meer Nederlanders een grote hekel gaan krijgen aan de hedgefunds en andere durfkapitalisten. Het is een ziekte die bestreden moet worden.
Ik ben een groot voorstander van het produceren van kwaliteitsprodukten, van het -eventueel- labelen van producten aan een bepaalde herkomstgebied, denk aan de Opperdoeser aardappel of Champagne of Parmaham. Ook hier speelt dat Neo-liberale gedachtengoed dat dit slecht is voor het product en de consument hetgeen een drogreden is.(NA een AOC verkoopt een product beter (en meer) en de kwaliteit wordt beter; opmerkelijk of niet?)
↧
Door: Willem K van Es
↧
