Er staat vandaag een mooi stukje in de Volkskrant over Heineken en hoe dit hollandse bedrijf, waar we graag trots op zijn, cafe’s in een wurggreep houdt en concurrenten stukprocedeert. Het topmanagement van dat bedrijf heeft blijkbaar een verdienmodel bedacht waarin onethisch handelen tot het fundament behoort.
Laatst las ik een stuk over Douwe Egberts. Ook al zo’n bedrijf waar we graag trots op zijn en vooral om die reden hun koffie kopen. Na de beursgang is het zittend management vervangen door een directie die het zgn Anglo Saksische model aanhangen. “Het maakt niet uit hoe je het doet, als je maar winst maakt en de aandeelhouders tevreden stelt”. Hoe erg is het voor al die medewerkers en managers (want dat zijn ook maar gewoon medewerkers) om te werken voor een bedrijf waarvan je houdt terwijl het geleid wordt door een stel onethische boeven. In dezelfde Volkskrant staat een stuk dat Hema het toch niet zo goed doet. De medewerkers en managers van Hema doen het juist ongelooflijk goed. Ze hebben alleen te maken met een investeerder die het bedrijf in de schulden steekt en 14% rente vraagt over deze schulden. Een zeer goede marge van 12% als bedrijfsresultaat levert op deze manier nog een verlies op. Blijkbaar vinden wij het OK dat je als investeerder zo met management en medewerkers omgaat.
Terugkomend op dit artikel: De gemiddelde Nederlandse manager is op zijn/haar positie gekomen omdat hij/zij op het juiste moment zijn mond dicht gehouden heeft en heeft gedaan wat de baas zegt. Als de baas al niet doet wat hij zegt (of dingen zegt die het daglicht niet kunnen verdragen), hoe kun je dit dan van een manager wel verwachten?
↧
Door: Gideon Boekenoogen
↧
